Wouter en opa Schat zoeken de kleur wit

Opa Schat heeft bijna altijd een goed humeur. Hij is altijd opgewekt en wordt niet snel kwaad. En al helemaal niet op Wouter, zelfs niet als Wouter om zes uur 's ochtends aan zijn bed staat. Opa heeft altijd een grapje paraat en luistert geduldig naar Wouters verhalen.
Maar zoals ik zei, opa heeft bijna altijd een goed humeur. Vandaag niet. Hij bromt wat en geeft korte antwoorden op Wouters vragen. Zo doet hij alleen wanneer het schilderen niet lukt. Dan zucht hij wat en rommelt wild in zijn doos met verftubes. Dan doet hij weer een paar passen naar achter en dan weer naar voren naar zijn schilderij.
Wouter speelt rustig met de trein en stelt opa even geen vragen. Opa let toch niet op hem als hij zo is. Zo ziet opa het ook niet als hij een snoepje uit de kast pakt en hond Titus een hondenkoekje geeft. Niks verklappen hoor!
'Zoveel mooie kleuren verf en niks past bij elkaar,' moppert opa.
'Waarom gebruik je er geen wit bij? Wit past overal bij,' probeert Wouter.
'Ik heb zoveel verschillende tinten wit, maar geen een is de goede!'
'Zoek je wit zoals de wolken?' vraagt Wouter en wijst door het raam naar buiten. 'Of wit zoals de sneeuw? Of het wit van de bloemen uit oma's tuin?'
'Nee, nee, nee,' opa blijft brommen en mopperen. Titus komt uit zijn mand en duwt tegen opa's been.
Kat Bob zet zich af en springt bovenop Wouters locomotief. Iedereen is uit zijn gewone doen.

Opa schat rommelt wat in de kasten en zoekt wat tubes verf bij elkaar.
'Ik heb een idee,' zegt hij. 'We gaan buiten op zoek naar kleuren.'
Wouter staat nieuwsgierig op. 'Buiten?'
Opa Schat pakt een eierdoos en doet in elk vakje een dot verf. In elk vakje een andere kleur.
'Zo, en nu gaan we naar buiten om de juiste kleur erbij te zoeken uit de natuur.'

Zusje Charlotte gaat mee in de wandelwagen, ze klapt in haar handen van plezier. Titus kan zijn geduld bijna niet bewaren en trekt aan de lijn. Wouter rent ver vooruit.
'Opa, opa! Ik heb geel gevonden!'
'Die boterbloem is precies dezelfde kleur geel als het vakje.'
'Opa, opa! Ik heb rood gevonden!'
'Heel goed, jongen. Doe de zuring maar in het rode vakje.'
Als laatste is het vakje met wit aan de beurt.
'Die klaver, opa, die is wit,' oppert Wouter.
'Ja, maar niet helemaal wit. Het is eigenlijk een beetje bruin.'
'Madeliefjes dan?'
'Komt in de buurt, maar door deze blaadjes zit een beetje roze.'
Een paar meeuwen vliegen over. Ze krijsen hun schelle geluid.
Flats.
Een verse klodder meeuwenpoep is op de schouder van opa terecht gekomen.
Opa balt zijn vuist naar de meeuwen. 'Durven jullie wel!'
Wouter wijst naar de klodder en moet dan heel hard lachen. 'Opa, die klodder poep is precies de goeie kleur wit!'
Charlotte wipt in haar wandelwagen heen en weer. Ze lacht en pakt haar tenen en trekt aan haar sokken. 'Waah, waah,' kraait ze.
Opa Schat kijkt naar de meeuwenpoep op zijn schouder. Dan begint hij ook te lachen.
'Wouter, je hebt helemaal gelijk. Dit is precies de goeie kleur wit. En het komt ook uit de natuur.'

Maak kennis met Wouter Schat

Dit is het verhaal van Wouter Schat.

Wouter is een kleine jongen die woont in een groot huis.
Hij woont daar samen met zijn vader Wim en zijn moeder Angela. En met zijn baby zusje en zijn halfbroer.
Zijn zusje heet Charlotte en is 1 jaar. Zij is het mooiste zusje die hij ooit heeft gezien. Zijn halfbroer heet Maikel en is 10 jaar. Maikel kan heel goed dierengeluiden nadoen. Zijn imitatie van een ezel is heel grappig, daar moet Wouter altijd vreselijk om lachen. Maar wanneer Maikel een pauw nadoet, dan schrikt Wouter altijd.
Maikel woont twee weken in het huis bij Wouter en de andere twee weken bij zijn moeder in een ander huis. Wouters vader was eerst met Maikel's moeder getrouwd. Maar nu is hij met Wouters moeder getrouwd.

Wouters vader werkt voor de krant. Hij schrijft stukjes. Die gaan meestal over muziek.
Zijn vader Wim werkt veel op de computer of op zijn laptop. Als hij niet schrijft, dan kookt hij. Dat is zijn grootste hobby.
De keuken moet hij wel delen met oma Lydia Schat. Oma kookt bijna elke dag het eten. Soms hebben oma en papa Wim ruzie. Nou ja, niet echt ruzie. Papa houdt van modern eten. Hoot kwiesien noemt hij dat. Dat is Frans heeft papa uitgelegd. Hij maakt sausjes die hij op een lepeltje legt. En hij legt vaak een bloemetje op het bord. Hij zegt dat dat eetbaar is, maar Wouter gelooft hem niet.
Oma Lydia houdt van ouderwets eten. Zij maakt liever een sappige karbonade en rode kool met appel en kaneel.

Wouters moeder Angela werkt in een bibliotheek. Zij is dol op boeken. Zij heeft er zóveel dat ze in het souterrain - dat is de kamer in de kelder - een eigen kamer heeft vol boeken. Er staat ook een hele grote zachte bank, waarop Wouter graag samen met zijn moeder een verhaaltje leest.

Er is altijd wel wat te beleven in het grote huis. Maar het allerliefst speelt Wouter op zolder. Op zolder heeft opa Nico Schat een schildersatelier. Daar werkt hij bijna elke dag. Wouter houdt van de geur van het verf en van de verhalen die opa vertelt. Hij houdt van de tekeningen die opa in de vele laden bewaart en van de pot met snoepjes die verstopt staat in de kast met de krakende deur. Hij houdt van de schilderopdrachten die zijn opa voor hem verzint en hij houdt van het speelgoed dat op zolder staat en vroeger van zijn vader is geweest. Maar bovenal houdt hij van zijn opa. Want zijn opa is een echte Schat!